شهلا شریفی؛ مجتبی نامور فرگی
دوره 4، شماره 7 ، شهریور 1392
چکیده
در مطالعات گوناگون زبانشناختی، اغلب تنها از یک نوع با هم‌آیی سخن به میان آمده است و در تقسیم‌بندی انواع باهم‌آیی، تنها به ویژگی‌های صوری و دستوری واژگان همنشین پرداخته‌شده است. در این پژوهش برای نخستین بار، هشت معیار برای تعیین باهم‌آیی‌ها در زبان فارسی ارایه می‌گردد که از آن جمله می‌توان به واژة محوری ، سرایت ویژگی و جدایی ...
بیشتر
در مطالعات گوناگون زبانشناختی، اغلب تنها از یک نوع با هم‌آیی سخن به میان آمده است و در تقسیم‌بندی انواع باهم‌آیی، تنها به ویژگی‌های صوری و دستوری واژگان همنشین پرداخته‌شده است. در این پژوهش برای نخستین بار، هشت معیار برای تعیین باهم‌آیی‌ها در زبان فارسی ارایه می‌گردد که از آن جمله می‌توان به واژة محوری ، سرایت ویژگی و جدایی پذیری اشاره کرد. همچنین باهمآییهای زبان فارسی از منظرهای متفاوت مانند: همجواری، تعداد و نوع واژگان، ویژگی‌های متنی و فرا‌متنی واژگان همنشین، در دستههای مختلفی از قبیل باهمآییهای بافاصله و بیفاصله، باهمآییهای ساده و چندگانه، باهمآییهای معنایی، بافتی و ...دستهبندی شدهاند. با توجه به معیارهای متعددی که در این مقاله معرفی شده است و نیز با توجه به حجم پیکرة زبانی به کار رفته با بیش از 200 هزار واژه، نتایج این پژوهش میتواند در بررسیهای مختلف در باب باهمآییهای زبان فارسی و شیوههای مختلف همنشینی واژگان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین از یافتههای این پژوهش می‌توان در فرهنگنگاری و آموزش باهمآییهای خاص زبان فارسی به زبانآموزان خارجی استفاده کرد.
